Пятрусь Броўка Прэзентацыя
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Броўка. Пятрусь (Пётр Усцінавіч) Броўка (25 (12) чэрвеня1905,. Пуцілкавічы, Барысаўскі павет, Мінская губерня, цяпер Ушацкі раён 1, Віцебская вобласць — 24 сакавіка1980; Псеўданімы: Аўлас (з Я.
Скрыганам); Бандылевіч; Лукаш Вандылевіч (з П. Глебкам); Баравы; Юр. Баравы; Юрка Баравы; П. Далецкий; Дзед Аўлас (з Я.
Пятрусь Броўка. Вершы «Будзем сеяць, беларусы!», « Надзя - Надзейка », « Родныя словы. Пятрусь Броўка. 'Калі ласка'.
Скрыганам); Дзед Тарас; Дзядок Аўлас; Пятрусь Звычайны; Андрэй Прыгода; Сымон Ракіта; Стары дзядок Аўлас) — беларускі грамадскі дзеяч, пісьменнік, паэт і перакладчык. Акадэмік АН БССР (1966, член-карэспандэнт з 1953) 2. Мануальный тера%d. Біяграфічныя звесткіправіць правіць зыходнік Сям'я і дзяцінстваправіць правіць зыходнік Нарадзіўся ў беднай сялянскай сям'і (9 дзяцей і 2,5 дзесяціны зямлі). Бацька, Усцін Адамавіч, рабіў куфры, шафы і толькі гэтым прырабляў на пражытак сям'і. Маці, Алена Сцяпанаўна, была занята хатняй працай, клопатамі пра дзяцей (у час нямецкай акупацыі вывезена ў Асвенцым, дзе і загінула, ёй прысвечана паэма «Голас сэрца» (1960)).
Пятрусь пасвіў гусей, потым авечак і пазней кароў, вадзіў коней на начлег. У 9-гадовым узросце, літаральна па складах, па просьбе сялянак, пісаў пісьмы іх мужам на франты Першай сусветнай вайны. Броўка спачатку ў школе па хатах. У Лепелі скончыў царкоўна-прыходскую школу і вучыўся ў Лепельскім вышэйшым пачатковым вучылішчы, але на поўнае навучанне ў сям'і не хапіла сродкаў. Яшчэ ў дарэвалюцыйны час пазнаёміўся з вершамі Я.
Купалы, апавяданнямі Я. Коласа, упадабаў паэзію М. З 1918 у 13-гадовым узросце пачаў працаваць перапісчыкам у Вяліка-Долецкім валасным камісарыяце (савецкай грамадскай установе), потым справаводам валвыканкома, рахункаводам у саўгасе. Пачаў дасылаць допісы ў газеты. Пісаў у барысаўскую павятовую газету «Бядняк», у газеты «Беларуская вёска», «Савецкая Беларусь», «Звязда». Ахвотна ўдзельнічаў у мастацкай самадзейнасці вясковай моладзі, стаў селькорам. У 1919 перажыў польскую акупацыю.
У 1923 быў выкліканы на 1-ы з'езд селькораў Беларусі, але не паехаў, бо не было сродкаў на дарогу. У 1923 быў выбраны сакратаром камсамольскай арганізацыі ў роднай вёсцы, у 1924 — старшынёй Маладолецкага сельсавета. Юнацтваправіць правіць зыходнік У 1925 быў накіраваны на працу ў Полацкі акруговы камітэт ЛКСМБ. У 1927—1928 працаваў адказным сакратаром акруговай газеты «Чырвоная Полаччына» (Полацк), адначасова з 1927 кіраўнік мясцовага філіялу «Маладняка». У Полацку наведваў вячэрнюю школу для дарослых.
У 1928 паступіў на літаратурна-лінгвістычнае аддзяленне педагагічнага факультэта БДУ, якое скончыў у 1931. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1934). Удзел у «Маладняку» шмат даў П. Броўку, ён захапляўся творамі А.
Някрасава, М. Лермантава, Т. Шаўчэнкі, сваёй надзённасцю прыцягвала яго паэзія Дз.
Папераменна захапляўся то С. Ясеніным, то У. Маякоўскім, пасля, нягледзячы на іх рознасць, палюбіў абодвух, знаходзіў у кожнага геніяльнае. Броўка ажаніўся з Аленай Міхайлаўнай Рыдзеўскай, у 1936 у іх нарадзіўся сын Юрка. У 1940 прызначаны галоўным рэдактарам часопіса «Полымя».
Член ВКП(б) з 1940. Вялікая Айчынная вайна і пасляваенны часправіць правіць зыходнік У пачатку Вялікай Айчыннай вайны добраахвотна пайшоў у Чырвоную Армію. У 1941—1942 быў інструктарам-літаратарам франтавой газеты «За Савецкую Беларусь» на Бранскім і Заходнім франтах, супрацоўнічаў з партызанскім друкам. З 1943 — адказны сакратар праўлення СП БССР, а з 1945 у другі раз прызначаны галоўным рэдактарам часопіса «Полымя». У 1948 абраны старшынёй праўлення СП БССР (да 1967). Член ЦК КПБ (1952—80). У 1959 дэлегатам ад БССР удзельнічаў у рабоце XIV сесіі Генеральнай Асамблеі ААН.
У маі 1966 г. Падчас з'езду СП БССР рэзка нападаў на пісьменнікаў А. Сіняўскага і Ю.
Инструкция мастер универсал 1800 цена. • Отсутствие «капризных» механизмов, требующих частой наладки машины. • Простота и удобство переналадки на новую функцию.
Даніэля, асуджаных у лютым 1966 г. На працяглыя тэрміны зняволення 3. У 1967—1980 — галоўны рэдактар БелСЭ (цяпер яе пераемніца «Беларуская Энцыклапедыя» носіць імя П. Выбіраўся дэпутатам ВС СССР (1956—1980) і БССР (1947—1955), сакратаром праўлення СП СССР.
Творчасцьправіць правіць зыходнік Дэбютаваў вершамі ў 1926 у газеце «Чырвоная Полаччына» і ў альманаху «Наддзвінне» ў 1926 («Ой, не шапчы мая бярозка!» і інш.). Паэтычны талент П. Броўкі дасягнуў вяршыні ў 1960—1970-я. Всего 7 комментариев. Selfrusmeti: Пятрусь (Пётр Усцінавіч) Броўка (25 (12) чэрвеня 1905,. Пуцілкавічы, Барысаўскі павет, Мінская губерня, цяпер Ушацкі раён, Віцебская вобласць — 24 сакавіка 1980; Псеўданімы: Аўлас (з Я. Скрыганам); Бандылевіч; Лукаш Вандылевіч (з П.
Глебкам); Баравы; Юр. Шакир мануальный терапевт красноярск. Христофор: Краткая биография автора. Стихотворения поэта в тематических рубриках.
Библиография, рецензии, критические статьи. Лучезар: Пятрусь Броўка нарадзіўся 12(25) чэрвеня 1905 г. У вёсцы Пуцілкавічы Барысаўскага павета Мінскай губерні.,(цяпер Ушацкі раён Віцебскай вобласці).
Аполлинария: Пошук. Пятрусь Броўка. Idinfluten: Народны паэт Беларусі Пятрусь Броўка нарадзіўся 25 чэрвеня 1905 года. Sleepamearel: Галоўная» Пятрусь Броўка.
Пятрусь Броўка Прэзентацыя
Пятрусь Броўка. Крэпасць над Бугам. Select rating Дрэнна Нармальна Добра Выдатна Вельмі выдатна.
Пятрусь Броўка Презентація
Пётр Устинович Бровка (известный как Петрусь Бровка,1905—1980) — белорусский советский писатель и поэт. Народный поэт БССР (1962). Академик АН БССР (1966).
Лауреат Ленинской (1962) и двух Сталинских премий (1947, 1951). Депутат Верховного Совета СССР с 1956 года. Родился 12 (25) июня 1905 года в деревне Путилковичи (ныне Ушачский район Витебской области) в крестьянской семье. Закончил церковно-приходскую школу в Лепеле. В 1918—1924 годах работал переписчиком, делопроизводителем и счетоводом.
В 1925—1927 годах был завотделом Окружкома комсомола в Полоцке. В 1927—1928 годах — ответственным секретарём редакции газеты «Чырвоная Полаччына». Закончил педагогический факультет БГУ (1928—1931).
Литературной деятельностью начал заниматься с 1926 года. Дебютировал в газете «Чырвоная Полаччына» и в литературном альманахе «Наддзвінне».
С 1928 в литературном объединении «Маладняк», позже в Белорусской ассоциации пролетарских писателей (БелАПП). В 1941—1942 году служил в РККА, работал в фронтовой и партизанской печати. В 1943—1945 годах был ответственным секретарём СП БССР, в 1948—1967 годы — председатель Правления СП БССР.
Опубликовал ряд книг стихов и поэм: «К родным берегам», «Избранные стихи и поэмы» (1934), «Приход героя» (1935), «Весна родины» (1937), «Путями боровыми» (1940). Подвиг народа, его мужество и стойкость Бровка отразил в лиро-эпических поэмах «Беларусь» (1943), «Поэма про Смолячкова» (1942), стихах «Будем сеять, белорусы!», «Кастусь Калиновский», «Надя-Надейка», «Могила бойца» и др.
Поэмы «Ясный Кут», «Полонянка» (обе 1945), «Хлеб» (1946), стихи «Парк Победы», «Смерть героя», «Кузнец» отмечены тонким лиризмом, ярким национальным колоритом. В 1957 году написал роман «Когда сливаются реки», посвящённый строительству ГЭС на границе трёх республик, дружбе белорусов, литовцев и латышей. В 1967—1980 годы был главным редактором Белорусской советской энциклопедии (ныне — «Белорусская Энциклопедия имени П. Пётр Бровка умер 24 марта 1980 года в Минске.
Петрусь Бровка Презентация
Похоронен на Восточном кладбище.